Jozef Muls (1882-1962) was advocaat, essayist, criticus en kunsthistoricus. Zijn werken verschenen onder een aantal pseudoniemen, zoals Fr. van Spilbeek, Ignotus, Marcus, Titurel en P. Verley. Van 1939 tot 1957 doceerde hij aan de Katholieke Universiteit Leuven en deze lessen over schilderkunst waren bijzonder populair. Over zijn plaats in de literaire en kunsthistorische wereld vermeldt
G.J. van Bork het volgende: "In zijn studententijd schreef Muls poëzie. Het zijn gedichten die aansluiten bij de poëzie van de Tachtigers die hij bewonderde. In 1912 bundelde hij deze poëzie in
Verzen, zijn enige dichtbundel. In 1905 stichtte hij samen met Van den Oever het tijdschrift
Vlaamsche Arbeid, een overwegend literair, maar vooral ook breder cultureel blad, dat, met een onderbreking van enkele jaren tijdens WO I, verscheen tot 1930. Tijdens de oorlog verbleef Muls in Engeland waar hij correspondent was van de
Nieuwe Rotterdamsche Courant en het
Algemeen Handelsblad. Na WO I werd Muls hoogleraar kunstgeschiedenis aan de Katholieke Hogeschool voor Vrouwen in Antwerpen en in 1925 werd hij docent algemene kunstgeschiedenis aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten in Mechelen. Vervolgens werd hij in 1926 conservator van het Museum voor Schone Kunsten te Antwerpen. Van 1939 tot 1952 was Muls hoogleraar kunstgeschiedenis aan de Universiteit van Leuven. Het grootste deel van Muls’ publicaties bestaat uit kritieken, essays en monografieën over beeldende kunst en literatuur."
