Louis Franck (1868-1937) was een Vlaams jurist, liberaal politicus, Belgisch volksvertegenwoordiger, minister en staatsman. De familie Franck was lid van de gegoede liberale burgerij van Antwerpen. Door het wetsvoorstel dat hij in 1910 samen met Paul Segers indiende en dat door het parlement werd goedgekeurd, had hij een grote invloed op de vernederlandsing van het vrije middelbaar onderwijs in Vlaanderen. Nog in 1910 lanceerde hij samen met Camille Huysmans en Frans Van Cauwelaert (de zogenaamde drie kraaiende hanen) een campagne voor de vernederlandsing van de universiteit van Gent.
Toch was hij een fel tegenstander van het Vlaamse activisme. Na de oorlog werd hij minister van Koloniën (1918-1924) en stichtte hij in 1920 de Koloniale Hogeschool in Antwerpen. Franck liet het spoorwegnetwerk in de kolonies uitbouwen zodat de industrialisatie een aanvang kon nemen. In 1926 werd Louis Franck benoemd tot minister van Staat. Vanaf datzelfde jaar tot net voor zijn dood was hij gouverneur van de Nationale Bank van België.
Hij was ook een auteur van essays over de taalstrijd, het Vlaams activisme en Belgisch-Congo. (Bron: wikipedia.org)
De collectie getuigt van zijn brede interesse: literatuur, geschiedenis, politiek,...